স্পন্দন

ৰাণী : মোৰ হেঁপাহৰ জন্মভূমি

সেউজ পাহাৰ ৰাশিৰে বিভূষিত,

বিবিধ গছ-লতিকাৰে সুশোভিত,

নৈ-নিজৰাৰ কুলু কুলু ধ্বনিৰে মুখৰিত,

মানৱ হৃদয় অনুভূতিৰে স্পন্দিত -

ৰাণী তুমি হেঁপাহৰ ৰঙেৰে ৰঞ্জিতা ৷

বৰ্ণাঢ্য ষড়-ঋতুৰে অলংকৃত,

মনোমোহা প্ৰাকৃতিক সুষমাৰে মণ্ডিত,

সমন্বয়ৰ এমুঠি সুৰেৰে ঝংকৃত,

ঐতিহ্যৰ সুণীয়া সুবাসেৰে উদ্ভাসিত -

ৰাণী তুমি সুৰভিত ফুলেৰে বন্দিতা ৷

ডিচেম্বৰৰ এটি পুৱা... (এটি পুৰণি কবিতা)

হাঁহো - নাহাঁহো কৰা ৰবিৰ কিৰণ

শুভ্ৰ এখনি চাদৰৰ আঁচল ৷
দেখোঁ বা নেদেখোঁ

প্ৰেয়সীৰ চিকুণ মুখ'নি

শুনোঁ বা নুশুনোঁ হৃদয়ৰ ভাষা ৷

শিমলু শিমলু সেয়া

কুৱঁলীৰ খেলা ,

আছে জানো তাৰ ৰূপৰ তুলনা ?