এচেৰেঙা কোমল ৰ'দে বুৰাই পেলালে মোৰ সৰু চোতালখন...
ইমান কুৱঁলী, তোমাৰ মুখ'নিকে নিচিনি ৷ বেয়া নাপাবা ৷
প্ৰতিদিনৰ দৰেই আৰম্ভ কৰোঁ আহা আৰু এটি দিন ৷
ৰৈ আছোঁ মই আলি কেকুঁৰিতে বহি ...
চকু মুদি দেখিলোঁ- মোৰ মুখলৈ চাই হাঁহি আছে শিশু যীচুৱে ...
ক'ৰপৰা জানো বতাহজাক আহিল গমকে নাপালোঁ ৷ তুমি হবলা পালা ?
কবি মই নাছিলোঁ কোনোকালে ...
তুমি তো জানাই- মই ইমান মিঠা বেয়া পাওঁ ৷
শীত মোৰ বাঁউসীৰ এন্ধাৰৰ এজোলোকা বেঙুণীয়া হেঁপাহ ...
শব্দবোৰ সৰিছে বৰষুণ হৈ, অপেক্ষা মাথো তোমাৰ ...
Keep it up...
ReplyDelete(Y) (Y)
Delete